Utpeikt som leiar

Å verte utpeikt som leiar, er eit tillitserklæring. I den samanheng eg tenkjer på utnemning i dag, er det at sjefane på ikt-studiet har sagt kven som skal vere leiarar for dei ulike gruppene i vårsemesteret. Eg var ein av dei heldige! Faktisk var det flest damer som var utpeikt som leiarar...

Kva inneber det så å vere ein god leiar? For meg er målet med mine leiarverv å vere ein type som klarer å engasjere dei som sit i styra saman med meg. Eg har vore så priviligert i mange samanhengar å få vere styreleiar. Det er ei oppgåve ein veks på. Det handlar ikkje om å sole seg i glansen over å vere på toppen, men å få til samhandling for dei sakene ein brenn for.

I studiesamanheng kan ein vel spørje seg kor mykje studentane brenn for studiet, men alle er i utgangspunktet villig til å gjere ein innsats i alle fall. På seg sjølv kjenner ein andre - men ein kan óg ta feil naturlegvis!

At andre reknar med at ein klarer å vere ein leiar, er eit signal om at nokon har sett noko av ein sjølv som må vere positivt. Forhåpentlegvis. Elles har eg også teke på meg leiarverv der ingen andre har villa, og då er det vel mest det at ein sjølv brenn meir for saka enn "alle andre", som gjer at ein vert valt.

I politikken, som tillitsvald student i tidlegare tider, som styreleiar for ei privat verksemd og som styremedlem i diverse organisasjonar har eg opplevd at det er aller kjekkaste å vere leiar når andre spelar på same lag. I eit styre eller ei gruppe som alltid er kløyvd på midten i røystingane, er det ikkje sikkert at samarbeidsklimaet er det beste. Då handlar det å vere leiar om å byggje bruer mellom dei ulike synspunkta og klare å komme fram til noko alle kan einast om. Heldigvis har eg ikkje hatt behov for å vere ikt-bru-byggjar. Der trur eg dessutan at mi fåkunne lett kunne ha ført gruppa ut i ville straumar!

Litt tidleg dagshelsing frå Hjørdis