Vettenranta om mediekompetanse og danning

I boka Mediedanning og mediepedagogikk som Soilikki Vettenranta er redaktør for, får vi mellom anna i kapittel ein høyre om at mediekulturen har vorte global. Men det vil ikkje seie at sjølv om unge i dag i realtid kan sjå og høyre om jamaldringar sine opplevingar, så vert dei nødvendigvis empatiske og sosiale av den grunn...

Vettenranta kjem med følgjande definisjon på mediekompetanse:


"De kunnskaper, de ferdigheter og den kyndighet som er nødvendig for å tolke medier og medietekster gjennom analyse, evaluering og kritisk refleksjon, forutsetter ikke bare evne til å bruke IKT som et verktøy, men også innsikt i maktspill i samfunnet, elevenes rolle i dette spillet og forståelse av det ansvar de har som mediebrukere."

Vidare viser ho blant anna til at datamaskina aldri kan erstatte den menneskelege interaksjonen og ein anerkjennande dialog mellom lærar og elev.

I følgje forfattaren klarer ein danna mediebrukar i dagens samfunn å motstå press frå omgjevnadene ved integritet og bevisstheit om seg sjølv. Læring er ikkje lenger eit spørsmål om formidling av fakta, men heller korleis ein kan skape nye læringsmiljø, nye måtar å skaffe og kombinere informasjon på. I dette fokuset understrekar Vettenranta at det i globaliseringa sin tidsalder ikkje er alle unge som har digitale verktøy for handa. Mange unge busette i fattige land, har ikkje desse tilgjengelege.

Den finske forfattaren viser til at skulen og verda utanfor har ulike dagsordenar. Difor er det viktig å byggje bru mellom kulturane på desse to arenaene.

Og det er nettopp det siste vi i gruppe 2 har prøvd å gjere då vi valde å lage ein film med tittelen Sosial web + Kunnskapsløftet = sant? I første runde ville vi vise at det mange unge gjer på fritida faktisk er å tileigne seg slike kunnskapar som er læringsmål på skulen. For det andre var det eit poeng at foreldre har lov til å vere kritiske til nettbruken, men at dei også kan rose det positive som ungdommane faktisk også gjer der...

Dei som brukar populærkulturen har tidvis vorte kalla udanna skriv Vettenranta. Nettgenerasjonen sin kultur er interaktiv, basert på aktiv deltaking og ikkje på tilskodarposisjon. Læraren e både ein rettleiar og ein tolk i mediekulturen sitt uklare farvatn. For å unngå å skape "mediedyslektiske" unge menneske, bør mediepedagogikken nøste trådar frå den radikale pedagogikken som søkjer å forbetre individet sine moglegheiter til eit likeverdig liv gjennom samfunnsmessig deltaking og endring.

Eg er samd i mykje av det Vettenranta her trekkjer fram. Så kan ein i gitte tilfelle diskutere kven det er som er udanna og danna når det gjeld internett sine artige irrgangar. Er det elevane eller er det lærarane? Eg har nok som lærar fått mykje ikt-danning gjennom å vere deltidsstudent i faget på andre året. Framleis har eg ein lang veg å gå før eg når kompetansen som fleire elevar har når det til dømes gjeld arbeid med film og bilete, sjølv om eg også faktisk er utdanna journalist og har vore aktiv i det yrket i 20 år. Eg er meir danna digitalt i dag enn for to år sidan, men framleis har eg mange udanna digitale sider...